Łosoś atlantycki

Łosoś atlantycki (Salmo salar)

Budowa zewnętrzna:
Ciało wydłużone o smukłym trzonie ogonowym. Łuski drobne, 120–130 wzdłuż linii bocznej, 11–15 (najczęściej 12–14) pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną. Stosunkowo mała spiczasta głowa z szerokim wycięciem gębowym, sięgającym tylnej krawędzi oka. Wszystkie wyrostki skrzelowe pierwszej pary łuków skrzelowych są pałeczkowate. Płaszczyzna lemiesza bez zębów. Na jego trzonie występuje długi rząd zębów, łatwo wypadających wraz ze starzeniem się ryby. Dolna szczęka dorosłych samców zakończona jest chrzestnym, wykrzywionym do tyłu hakiem (kufa), wciskającym się głęboko w jamę podniebienia.

Młode ryby, o długości do 15 cm, mają na bokach duże ciemne plamy i czerwone kropki. W morzu łososie mają na głowie i na srebrzystych bokach ciała czarne, okrągłe plamy.

W okresie tarła u samic występują czerwone i czarne plamy, na czarnawym i brązowawym tle skóry. Boki są szaro srebrzyste. Samce są czerwonawe i brązowawe marmurkowane, z czerwoną częścią brzucha.

Łosoś atlantycki osiąga długość 50–120 cm, maksymalnie 150 cm.

Występowanie:
Przybrzeżne wody Europy od Morza Białego i Islandii poprzez Morze Północne i Bałtyckie do północnej Portugalii. W wyniku zanieczyszczenia rzek, do których wędrował na tarło, w wielu z nich jego populacja wyginęła.



Tryb życia:
Anadromiczna ryba wędrowna, niegdyś wstępująca na tarło licznymi stadami do rzek (również do Renu, Elby i innych) i ciągnąca nimi daleko w górę. Często wędrówka wstępująca z morza do rzeki rozpoczynała się już latem. Aby osiągnąć leżące w górnym biegu tarliska, ryby musiały pokonać wiele przeszkód. Zależnie od systemu rzecznego tarło odbywa się od listopada do lutego. W miejscu o silnym prądzie samica wykopuje uderzeniami ogona 2–3–metrowej długości jamę. Ikra po złożeniu przykrywana jest warstwą żwiru. Po tarle wiele łososi ginie. Z jaj o średnicy 5–7 mm po 70–200 dniach (w zależności od temperatury wody) wylęgają się larwy. Młode ryby pozostają w wodzie słodkiej od roku do 5 lat, po czym spływają do morza.
Tutaj przebywają od roku do 3 lat, rosnąc – zależnie od obfitości pokarmu – szybciej bądź wolniej i gromadząc w tkankach zapas tłuszczu (czerwone mięso). Z chwilą podjęcia wędrówki do wód słodkich wzrost ulega zahamowaniu. Zapisuje się to na ich łuskach w postaci nieregularnych znaków (znaki tarłowe). Na ich podstawie można stwierdzić, ile razy w ciągu swego życia łosoś podejmował wędrówkę tarłową; najczęściej czyni to 1–2 razy.

Odżywianie:
W wodzie słodkiej – larwy owadów, skorupiaki, później także ryby (strzeble), w morzu – wyłącznie ryby (śledzie, dobijaki).

Łosoś bałtycki:
W zlewisku Morza Bałtyckiego, ze względu na izolację geograficzną i niskie zasolenie, wykształciła się odrębna, swoista forma genetyczna zwana łososiem bałtyckim. Łosoś ten występował w licznych rzekach uchodzących do Bałtyku, jednak w miarę postępującego procesu zanieczyszczenia rzek i ich zabudowy, uniemożliwiających wędrówki rozrodcze, ograniczył swój zasięg do nielicznych już rzek (najczęściej niezbyt długich) zapewniających mu właściwe, wymagane warunki rozrodu i wzrostu form młodocianych.

Naturalne stada łososia bałtyckiego zachowały się w nielicznych rzekach głównie w Szwecji, Finlandii i Estonii.

Mięso łososia:
Łosoś to jedna z najszlachetniejszych ryb słodkowodno–morskich. Idealnie nadaje się do smażenia, pieczenia, gotowania. Bardzo popularny jest łosoś wędzony. Można też przyrządzać z tej ryby niezwykle smaczne farsze (np. do kulebiaków) i pasztety.

Kiedyś był symbolem luksusu, dziś jest tak popularny jak karp. W polskich restauracjach jest to najczęściej zamawiana ryba.

Mięso łososia ma charakterystyczną pomarańczowo–różowawą barwę.
Odmiana bałtycka i pod tym względem jest wyjątkowa, ponieważ jej mięso jest białe.

Smak mięsa łososia jest łatwo rozpoznawalny i nawet przeciwnicy ryb przyznają, że jedyny w swoim rodzaju.
Łosoś trafia do konsumentów jako ryba świeża (cała, filet lub dzwonki) lub w postaci delikatesowych filetów wędzonych. Łosoś dorasta do ponad metra długości, w handlu spotykane są najczęściej ryby o wadze 3 kg. Mięso łososi oraz produkowany z ikry czerwony kawior jest bogate w wartościowy tłuszcz (przeciętnie 15%), witamin B6 i B12.

Odmiany łososia dostępne na Polskim rynku:
Najczęściej spotykanymi w Polsce odmianami są: norweski, bałtycki i szkocki. W rzeczywistości są to reprezentanci jednego gatunku – Salmo salar. Różnią się jedynie sposobem odżywiania oraz sposobem pozyskiwania.

Łosoś norweski– hodowany jest w norweskich fiordach, w ogromnych, siatkowych, pływających basenach. Karmiony jest specjalną paszą, w skład której wchodzi między innymi karoten (naturalny barwnik), który decyduje o kolorze mięsa – im jest go więcej, tym mięso jest bardziej pomarańczowe.

Łosoś bałtycki– dzika odmiana, poławiana w Morzu Bałtyckim, jak również w rzekach i zatokach słodkowodnych. Odżywia się głównie rybami pelagicznymi (śledziem, szprotem itp.).

Łosoś szkocki– podobnie jak norweski jest rybą hodowlaną, pochodzącą (jak sama nazwa wskazuje) ze Szkocji.

©2024 Firma Luxfish: wieloletnie doświadczenie w branży, bogaty asortyment, wysoka jakość, sprawna i szybka obsługa Klienta, własne chłodnie, system kontroli HACCP.
Luxfish: import ryb, eksport ryb.
Serdecznie zapraszamy do skorzystania z naszej bogatej oferty!

Informacje o rybach i owocach morza oraz zdjęcia pochodząń m.in. z portali: http://www.pl.wikipedia.org oraz http://www.fishbase.org